એકલો અટુલો તારો રોજ આકાશમાં ટમક્યાં કરે,
અને પાછો રોજ મને કંઈક નવું સમજાવ્યા કરે

જાણે મારી એકલતાની ચાડી ખાતો હોય તેમ,
બહું દૂરથી જોઈ મને, ખૂબ હસ્યા કરે

જીવનમાં બધું જ છે છતાં "પણ" આ
"પણ" પાછળના જણ ને મારામાં જ શોધ્યા કરે

જ્યારે વિચારોની વેદના આસું બની સર્યા કરે,
ત્યારે રૂદન મારું જોઈ પોતે પણ રડ્યાં કરે,

મધરાતે પણ એ મારી જ પ્રતિક્ષા કર્યા કરે
નિંદરની ગેરહાજરીમાં મિત્રની ખોટ સાર્યા કરે