બહુ દૂરથી કોઈ મને સાદ કરે છે,
તારી જ યાદો મને યાદ કરે છે.
મંદ વહેતો પવન તારી વાત કરે છે,
તારા જ વિચારો આવી મજાક કરે છે.
વધતા ધબકારો તારો જ ભાસ કરે છે,
તારો આભાસ પણ મને ખાસ કરે છે.
નીંદરમાં પણ તું મને પરેશાન કરે છે,
મીઠીં ફૂકો મારી મને સતાવ્યા કરે છે.
રાત્રીના અંધકારને પણ વધુ રંગીન કરે છે,
મારી કલ્પનાઓને તું આમ જ જીવંત કરે છે.
3 ટિપ્પણીઓ:
hmmm ...ekta pehla to tari poem ne anukul je te pic mukyu che e khub khub khubj gamyu...ekdum aa kavita ne anukul che pic....ane rahi kavita ni vat to mam...as usaul you are superb...mane sauthi vadhu sari lagi hoy to aa be line..mand vaheto pavan tari vat kare che..tara j vicharo avi majak kare che...excellent....keep it up...
Hiiii Ekta,
Kem cho madam... :) ???
Door thi mane koi saad kare che, aa kavita pan hamesha in jem lagani o bharo bhar che. Ane aeto manvu j rahyu k lagani che to j prem che.
Bas tame lakhta raho ne aaj rite badha ni lagani ne jivant rakho.
Aa kavita ma
" Ratri Na Andhkar Ne Pan Vadhu Rangin Kare Che, Mari Kalpana O Ne Tu Aamj Jivant Kare Che "
lines saras che...
nindar ma pan tu mane pareshan kare che..mithi funko mari mane satavya kare che...superb...lovly
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો