મંગળવાર, 11 ડિસેમ્બર, 2007

સંભારણું....

સૂનીં એક સાંજે તું યાદ આવ્યો
એકાંત ભરી રાતે તું યાદ આવ્યો

કળીઓ જ્યારે ભમરાને જોઈ ઝુકી જરા
એ ઘડી, એ ક્ષણે તું યાદ આવ્યો...

દર્પણમાં મારું પ્રતિબિંબ જોયું અને તું યાદ આવ્યો
સપનાઓની યાદી બનાવી અને તું યાદ આવ્યો

સૂર્ય જ્યારે આથમ્યો પેલે પાર ચંદ્રને જોઈ
એ ઘડી, એ ક્ષણે તું યાદ આવ્યો...

વાત જ્યારે મારી આવી તું યાદ આવ્યો
વરસતી એકલી વાદલડી જોઈ તું યાદ આવ્યો

માંગતા તને આકાશમાંથી જ્યારે ખર્યો એક તારો
એ ઘડી, એ ક્ષણે તું યાદ આવ્યો.....

3 ટિપ્પણીઓ:

kapil dave કહ્યું...

khubaj saras rachna che

mane pan koik yaad aavi gayu

Milind Gadhavi કહ્યું...

ખોટું ન લગાડો તો એક વાત લખું

કવિતા એ 'સંકેતની ભાષા' છે, શબ્દોની આતશબાજી નથી

Krishna The Universal Truth.. કહ્યું...

hmm aa yaado j to ek saharo hoy che jivan no ane aane sahare varsho na varsho viti jay che tame kharekhar sachu lakhyu che atisundar...